Randland

Stapvoets tegenliggert een heuse processie.

‘Wat? Roethenië hoorde bij ons, geseculariseerd Tsjechoslowakije, niet bij processie-gek Polen!’

Hé, halverwege de stoet de typische bolle toet van een Boechanka, een groen Sovjettijd-Allradantrieb-legerziekenautootje. Moeten we dáárom helemaal de berm in? En wat schrijden ze doodserieus met hun heilige vaandels en kruis.

Onze zwiepzwiepruitenwissers stilgelegd. Raampjes open. De SUV-erds voor en achter ons hebben hun motor uit. Dus Peugeotmotor ook.

De Boechanka-banden zijn leembesmeurd. Hé, de achterkant is een open laadbak. Hé, er staan bloemen op en hé, een doodskist. Erachter een lange stoet gebogenhoofdmensen. Melancholiek begraafgezang dat zich door de stoet naar achteren dopplert. Hier tikt de regen op het Peugeotdak en door de geopende ramen. In de verte rommelt een trein.

Op gepaste afstand achter de begrafenisstoet is een eindeloze tegenligger-SUV-file naderbij geschoven. Aan onze kant schuchter SUV-motorgestart.

Onze vaste begraafplaatsbezoekster ontsluit haar veiligheidsgordel. De andere drie houden hun adem in. Dan klikt ze hem weer dicht en terwijl we vaart maken kijkt ze lang achterom.

Zelfs achterop een afgedankt en opengezaagd legerbusje midden op een modderige en drukke internationale E-weg kun je waardig ten grave gaan naar een plastic-fantastic kerkhof.

Begrafenis