Randland

Nieuw hek en gerooide begroeiing zoals in Brody. Op zonnige helling gelegen boven beek. Door de begraafplaats loopt beekwaarts een zo te zien drukbelopen pad met hier en daar een koeienvlaai. Grafstenen schots en scheef of weg. Sommige met mooie decoraties zoals ooievaren (die blijken ook in het stadswapen van Boesk te staan).
Terug bij de auto worden we opgewacht door een stoppelbaardig mannetje met scharminkelig hondje. Hij begint onverstaanbaar en wantrouwig tegen een onzer Kust-Europeanen. Die probeert Engels. Nee. Duits? Foei, nee. Moravia neemt het over. Het mannetje flippert tussen Russisch en Pools, erg lastig. ‘Zijn jullie van de inspekcija?’
‘Njet en Nie.’
‘?’
‘We komen alleen kijken. Mooie plek hoor. En is verderop geen echte houten kerk?’
‘O, toeristen.’
Het hondje waggelt weg.
‘Hij doet niks hoor. Ja, hek om cmentarz[1] was veel werk.’ Hij roddelt wat over luie buren. ‘En ik maai heus elk kwartaal – was vroeger veel makkelijker, deden de geiten dat.’
De geiten! We smilen pan-Europees.
‘Voor onze tserkva gaat u daar naar beneden, beekbruggetje over en daarachter …’

De houten kerk is van de Grieks-katholieke denominatie. Bestaat dat, Grieks-katholiek? Niemand om uitleg te geven. Het zwijgende en afgesloten kerkje is perfecter gerestaureerd dan je kunt aantreffen in welk ander grensgebied dan ook.

[1] Cmentarz = Pools voor begraafplaats. Tserkva = Oekraïens voor kerk.