De
meeste graven lijken inderdaad ‘Duits’: met gietijzeren of stenen kruizen. De
meeste stenen kruizen zijn kapot, met gietijzer is dat niet gelukt.
Veel graven overgroeid. Desolaat gezicht, zoals veel Joodse begraafplaatsen die je eerder zag.
Aan verdwenen-minderhedenbegraafplaatsen, als die tenminste niet zijn geruimd, en ook dan eigenlijk, lees je de staat van een land af.
Soms een kleine vooruitgang, in dit geval: een splinternieuwe grafsteen, in glimmend zwart paralellogramvormig marmer van een al in 1966 overleden Duitstalige vrouw, maar het graf wordt duidelijk nog steeds gründlich onderhouden. De uitzondering die de desolate rest benadrukt.
© Paul Braamberg 2022
