Er is, dacht ik, maar één taal die slechts in één land wordt gesproken, die er bovendien de énige taal is. Dat is, kortom, de enige taal die terecht “-lands” als achtervoegsel heeft:
De enige landstaal ter wereld
In Oostenrijk en delen van
Zwitserland en België spreekt men iets Duits-achtigs. Op Australië en
Ascension, op Caledonië, het Ierse Eiland en Man yellen die bengels Engels, zo ook in de Verdeelde Staten en Canada,
waar men tevens Frans spreekt. Net als in Zuid-België, al ontkennen sommige Fransen
dat. Ondertussen is Engels noch Frans doch Spaans dé voertaal van Amerika – o
sorry: in Brazilië gaat de Porto-geest uit de garaffa.
Latijns spreekt men dus niet in Latijns-Amerika. Idem in Vlaanderen: niet Vlaanders maar Neders.
Alleen rond de Eyjafjallajökull bezigt men geen IJs – wat soms tot Vesuviaanse uitbarstingen leidt – maar IJslands.
Paul Braamberg/Praag, februari 2019.