Terwijl
een van ons in de Finse blokhut luiert, trekken we gedrieën naar het
rechtssonderuiteinde van Kolotsjava’s H-dal. De zon schijnt en we krijgen
ansichtkaartenuitzicht. Door beemd en bos klimmen en zweten we naar de pas.
Veel water drinken.
Op het zadel verandert het uitzicht van ansichtkaart- in kalenderformaat, het oktoberblad, op het volgende slingerdal. Kijk, daar ligt Nimecka Mokra. En verderop Ruska Mokra.
Nimecka Mokra werd gesticht
door Oostenrijkse settlers, streng geselecteerd door de graaf op vlijtigheid.
In de Sovjettijd heette het dorp Komsomolsk[1].
Lintbebouwing van schattige standaardboerderijtjes.
Van
dichtbij zien we de standaardafwijkingen: geen schindel- maar golfplaatdaken, grotere ramen, extra uit- en
opbouwen, schotelantennes, maar het blijft schattig.
‘Próschu páni, waar is het kerkhof?’
vraag je aan een local.
‘Ben
je uit Oostenrijk of Duitsland?’ is de vriendelijke tegenvraag.
‘Wat maakt het uit.’
Ze glimlacht en jij ook en ze wijst ons de weg.
Je vergeet haar te vragen
waar dat mokra, die ‘nattigheid’, vandaan komt in Nimecka Mokra en in
het verderop gelegen Ruska Mokra.
[1] Genoemd naar de Sovjet-jeugdbeweging Komsomol. Ruska Mokra veranderde niet van naam.
© Paul Braamberg 2022.
