Weken geleden al hebben onze creditcards een Engelstalige dagexcursie naar de Zone geboekt. De rit vanuit Kyiv recht naar het noorden, - met een comfortabel busje, rustige chauffeur en verplichte gids, - duurt twee uur.

 We rijden de Zone in. Straling te zien noch te voelen. Wat zien we wel? Geen landschapsloos maankraterschap, zoals onze bruinkoolafgravingen, de Zone lijkt eerder een gewone, weliswaar ontvolkte, streek.
 ‘O ja, net zo’n knusse West-Europese Achterhoek van vóór de ruilverkaveling.’
 ‘Kijk daar, een ruïne.’
 ‘Nee, joh, er komt rook uit de schoorsteen.’
 We vragen het de gids.
 ‘Kan niet, mag niet,’ zegt hij.
 We krijgen geen beschermende kleding. ‘De weg is grondig schoongemaakt,’ deelt de gids mee. ‘Absoluut geen gevaar voor wie maar een paar uur blijft.’

© Paul Braamberg 2022.